Wat deed de voorbije periode met jou?
Ik leefde terug als student. Met een heel strak ritme en weinig variatie. Elke dag zag er precies hetzelfde uit, en alle contact verliep via videobellen. Ik heb het menselijke contact heel hard gemist. Ook in mijn vrije tijd, vooral dan mijn kleinkinderen.
Is de crisis goed aagepakt?
De toekomst zal uitwijzen dat België en Vlaanderen het niet slecht gedaan hebben. Met onze schorsing van beslagen konden we heel wat faillissementen vermijden, en met het kabinet hielden we justitie draaiende met schriftelijke en virtuele procedures. Het meest trots ben ik op de werking van de gevangenissen, met zelf gemaakte mondmaskers, die op geen enkel moment in moeilijkheden kwamen, met drie ziekenhuizen in back-up voor als er een epidemie zou uitbreken. We telden slechts een twintigtal besmettingen onder de gedetineerden. We staan vaak enkel stil bij de plek waar de storm het hardste woedt, maar in de gevangenissen is écht een drama vermeden, dat mag gezegd worden.
Wat zou je – achteraf bekeken – anders gedaan hebben?
Achteraf bekeken had ik dat mondmaskertje, waardoor de auteur van Harry Potter mij leerde kennen, misschien toch maar beter meteen goed aangedaan (lacht). Neen serieus; eigenlijk zijn er weinig zaken die ik helemaal anders zou gedaan hebben. Het betreft een crisis die niemand had zien aankomen op deze schaal. Je kan enkel je best blijven doen om met een regeringsploeg zoveel mogelijk beslissingen te nemen die de mensen beschermen en ook nog eens aanvaarden.
Wat is voor jou de belangrijkste les uit deze crisis?
Voor de politiek: dat samenwerken mogelijk is, en dat de wil er is om samen te werken, maar dat onze structuur daarbij niet helpt. Enkele bevoegdheden zullen moeten verschuiven. We moeten daarnaast opnieuw leren om ons in vredestijd voor te bereiden op de oorlogstijd, zoals het leger dat doet.
En voor mezelf? Ik heb opnieuw gezien tot welke inspanningen mensen bereid zijn voor het algemeen goed. Dat vertrouwen in mijn medemens neem ik mee.
Wat is de grootste uitdaging die ons nu wacht?
Het vertrouwen herstellen. Mensen moeten opnieuw veilig kunnen buitenkomen en consumeren. Daarvoor is ook Europese samenwerking essentieel. Je moet delen in het leven, dan krijg je het meeste terug.