Als minister van Justitie streeft Koen Geens naar een beleid dat er staat wanneer mensen het nodig hebben. Een beleid dat streng en consequent omgaat met daders. Alleen zo bouwen we een samenleving waar criminaliteit geen kansen krijgt. Waar terrorisme geen recht heeft, maar mensenrechten worden gerespecteerd. Waar privacy belangrijk is en niet zomaar te grabbel wordt gegooid. De Weg Vooruit kiest niet voor de harde macho-aanpak aan de ene kant of een te soft alles-moet-maar-kunnen-beleid aan de andere kant. Wel voor de aanpak van de redelijkheid en het gezond verstand dat streng, waardig én rechtvaardig is. Daar gaat Koen Geens als lijsttrekker voor.
Je brengt justitie dichter bij de burger door in te zetten op een moderne justitie en een efficiënt veiligheidsbeleid. Waarom is dit zo belangrijk voor de burger?
Iedereen kan in zijn leven in aanraking komen met justitie, denk maar aan een bouwgeschil of een echtscheiding. Justitie moet daarom toegankelijk zijn voor iedereen. Als Minister zorgde ik ervoor dat rechtszoekenden die naar de rechtbank stappen niet meer bij aanvang de rekening gepresenteerd krijgen. De rolrechten naar het einde van de procedure verplaatsen, neemt de drempel weg om op zoek te gaan naar rechtvaardigheid. Bovendien hervormde ik de pro Deo-regeling zodat iedereen die er écht nood aan heeft effectief een beroep kan doen op een advocaat, en dus op rechtvaardigheid. Een toegankelijke justitie betekent ook digitale toegankelijkheid: een digitaal strafregister en strafuitvoeringsregister, de burgerlijke stand die vanaf 1 april digitaal gaat,… Justitie investeert stap voor stap verder in digitalisering.
In je boek 'Wat ik ervan begrijp' geef je aan dat je vooruit kan gaan door samenwerking. Hoe zie je dat juist?
In mijn boek pleit ik inderdaad voor ‘vooruitgang door samenwerking’. Het is niet nieuw, en voor sommigen helaas niet zo sexy, maar volgens mij noodzakelijk. Soms lijkt het echter alsof het leuker is om een vijand te hebben dan een vriend, om voor isolatie te kiezen in plaats van voor samenwerking. Precies dan ontstaat chaos. De lezer die niet mee stapt in dat populistisch gedoe, voelt zich wellicht ouderwets. Dat hij zich niet laat ontmoedigen. Kalmte, niet geroep en geblaat kan ons redden. Politici zouden het goede voorbeeld moeten geven en angsten wegnemen in plaats van versterken. Vertrouwen geven in plaats van afnemen. Zich naar het hart richten van mensen, maar met het volle verstand.
De remedie van het vooruitgangsoptimisme is niet deelbaar. De éne crisis overroepen en de andere met tijdelijk soelaas weg relativeren brengt geen zoden aan de dijk. Iedereen beseft dat ook voor het klimaat internationale samenwerking de aangewezen oplossing is. Het klimaatprobleem lossen we niet op met een paar kerncentrales bij te bouwen, het probleem van extreme armoede en oorlog is niet ten einde door ons een migratie-akkoord met Turkije te betalen.Als we hard en constructief verder samenwerken, is er met zekerheid hoop op duurzame vooruitgang. We doen dat liefst zonder kort lontje en zonder kort geheugen. Redelijkheid en geschiedenis, vooruitgang en samenwerking, ik wens ze u en de mensheid toe.
En hoe zit het met geborgenheid? Kan het helpen om onze samenleving warmer te maken én vooruit te sturen?
Geborgenheid betekent voor mij zekerheid. Rechtszekerheid, zekerheid voor slachtoffers om een vergoeding te krijgen of de zekerheid dat iemand de juiste straf krijgt. Maar ook in het dagelijks leven willen mensen zekerheid: een gerust gevoel over zijn of haar erfenis om zo ruzie in de familie te vermijden, zekerheid bij ouderen om hun latere verzorging op voorhand te kiezen en te kiezen in welk rusthuis ze later zullen verblijven. Geborgenheid betekent volgens mij dat iedereen een gerust en veilig gevoel heeft en dat iedereen mee is. Op lezingen en bij afdelingen zeg ik altijd dat angst een slechte raadgever is. Populisme is een sluipend gif dat mensen uit elkaar drijft. Een geborgen samenleving waarin elke mens zich veilig en gerespecteerd voelt, zich beschermd weet en waarin hij écht kan thuiskomen, kan hier een antwoord op bieden.
Met welke ambitie trek je naar de verkiezingen?
Met de ambitie om zoveel mogelijk mensen te overtuigen dat kiezen voor ons, kiezen is voor redelijkheid. Oplossingen voor uitdagingen als klimaat en koopkracht, maar ook migratie vinden we niet in extremen noch zullen ze opgelost geraken door er van weg te lopen. Samen aan tafel moeten er, in het belang van de mensen, compromissen gesloten worden. Het zal misschien niet sexy klinken, maar CD&V is een bestuurspartij. En vandaag is er, meer dan ooit, nood aan bestuurders die het hoofd koel houden en het hart warm. Wij hebben die bij CD&V, meer dan andere partijen, in onze rangen. In elke provincie een fantastische mix van vertrouwde en nieuwe gezichten. Het moet onze ambitie zijn om zoveel mogelijk van deze mensen in het parlement te krijgen. En daar zal ik in Vlaams-Brabant samen met Peter tot 26 mei elke dag voor vechten.