Goede vrienden,

Toen ik de deur achter me dichttrok begin augustus, bracht ik u nog de wetten van de komkommertijd in herinnering. Het moet gezegd, deze zomer werd er weinig met komkommers of rotte tomaten gesmeten. Met uitzondering van wat schermutselingen over eieren en de bloedluizen waar kippen last van kunnen hebben, bleef het stil op het Belgische politieke front. Het was een aangename verpozing waar ik zodanig van heb genoten, dat ik mijn pen heb laten rusten, of beter gezegd, gespaard heb voor de lange termijn. Wellicht was het zo rustig omdat alle politici ter wereld een uitstekende vervanger hebben gevonden in de persoon van Trump die desgevraagd elk scherm en website vult. Op elke redactie is het zinnetje 'Hebben we nog wat Trump voor vanavond' ongeveer hetzelfde geworden als wanneer een man 's avonds aan zijn vrouw vraagt 'Schat staat het bier koud?'. Iedereen kent het antwoord: Ja dus. Maar eenmaal 15 augustus was de rust voorbij. In Barcelona werd de noodklok geluid, de magistraten bekloegen zich over het Veiligheidskorps, de Senaat wilde zich buigen over de arrestatietermijn van 48 uur, en de nieuwe serie van de Rechtbank werd aangekondigd. Het kostte me weinig moeite om opnieuw present te geven. Ik had dus niet te lang gerust, want dan zou er roest te zien zijn, maar ook niet te kort, want dan was er gekraak te horen geweest. Ik hoop voor u hetzelfde, dat u dus een goede en deugddoende vakantie gehad heb, en wens u op 1 september weinig file, en veel plezier met de terugkeer van scholen en rechtbanken.