De gevangenisstakingen worden een na een opgeheven. 1-0 voor Charles Michel (MR) en co., denk je dan. Maar officieel is die score niet. De bonden weigeren hun verlies te erkennen en de regering wil geen winst claimen. De gemoederen blijven verhit. De vlam kan in geen tijd weer in de pan slaan.
Van onze redacteurs Peter De Lobel
Wouter Woussen
BRUSSELHet was geen gemakkelijk gesprek dat CGSP-afgevaardigde Karim Benali gisterenmiddag had met de stakende cipiers van de gevangenis van Andenne. Een dag eerder had het gevangenispersoneel beslist om te blijven staken. Dat doen ze al sinds 26 april, toen een nationale ambtenarenstaking ontspoorde in een wekenlange staking in alle Franstalige gevangenissen, vooral gericht tegen het idee om personeelstekorten in de gevangenissen op te vangen door anders te gaan werken.
'We proberen nog eens uit te leggen wat we bereikt hebben en wat ze nog kunnen verwachten', zegt Benali. Dat laatste is niet veel. De minister van Justitie, Koen Geens (CD&V), heeft geen nieuwe toegevingen meer gedaan sinds 25 mei. Het voorstel dat Geens toen deed, werd aanvaard door de Nederlandstalige bonden en één Franstalige, de liberale SLFP, maar niet door de CGSP en CSC, de groene en rode Franstalige bond. De onderhandelingen waren zo ook definitief afgelopen, benadrukte Geens, verder staken of niet.
Na zeven weken lijken ze nu toch een voor een te plooien. In Vorst koos gisteren een ruime meerderheid ervoor om het werk geleidelijk te hervatten, zodat het personeel maandag op volle getalsterkte is. CGSP-afgevaardigde Billy Dethier verwacht hetzelfde in de gevangenis van Lantin, hoewel zijn militanten vandaag nog moeten vergaderen. In Andenne blijft het afwachten. De militanten beslissen daar pas maandag, wanneer directeur Marc Dizier terugkeert uit het buitenland. Ze hopen dat hij hen nog iets extra kan bieden.
'Geen enkele garantie'
Gedurende het hele conflict probeerden Charles Michel (MR) en zijn regering zo weinig mogelijk olie op het vakbondsvuur te gooien, op Michels “ça suffit” na (DS 28 mei). De ministers behielden ook elk de regie over hun eigen protestdossiers. Naar een groot en mediatiek overleg met de regeringskern konden de bonden fluiten. 'Anders zouden we alleen meer drama gekregen hebben', zegt een regeringsbron.
Ook nu hoedt de politiek zich voor triomfalisme. De Franstalige FGTB mislukte nochtans danig in haar voornemen om de regering ten val te brengen. Maar op 24 juni zit er wel nog een nationale stakingsdag aan te komen.
Cosimo Agostino, die voor CGSP tegenover minister Geens aan de onderhandelingstafel zat, weigert ook te erkennen dat de stakers verloren hebben. 'Een optimist zou zeggen dat we door te staken garanties gekregen hebben dat de hervorming samen zal gaan met verbeteringen aan de infrastructuur, veiligheidsgaranties en een afbouw van de gevangenispopulatie. Een pessimist zou opmerken dat we geen enkele garantie hebben dat we bij een volgende besparing buiten schot blijven.'
Het vuur kan dus snel opnieuw in de pan slaan, beseft iedereen. 'De staking stopt omdat we geen gesprekspartner meer hebben, niet omdat het doel bereikt is', zegt Agostino. 'De stakers gaan gefrustreerd weer aan het werk. Dit is niet waar ze 52 dagen voor buiten hebben gestaan. We zijn verraden door de liberalen en door onze Vlaamse kameraden, die hetzelfde gekregen hebben als wij - zonder ervoor te moeten staken. Ik hoop dat het niet gebeurt, maar onder deze omstandigheden moet er maar één gevangenisdirecteur een ongelukkige beslissing nemen en zijn cipiers staan weer buiten.'
Niet zo heel onbegrijpelijk dus dat niemand die 1-0 durft op te eisen.