De eerste week van het schooljaar, maar ook van het gerechtelijk jaar ligt weeral achter ons. De hoogste magistraten hielden hun traditionele openingszitting en bijhorende redevoering bij het begin van de septembermaand. Hier en daar werd een schot voor de boeg gelost naar de Minister van Justitie. Ik repliceerde in De Ochtend op 1 september en in Matin Première op 2 september.

De drukte van 1 september verhinderde ons niet om er vanaf 2 september in het parlement weer voluit tegen aan te gaan en ons wetsontwerp burgerlijk procesrecht (zgn. potpourri I) te verdedigen. Hopelijk wordt het volgende week voor de eerste keer in commissie gestemd.

Ondertussen houdt de vluchtelingenstroom uit het Midden-Oosten aan. Een politicus zou kunnen trachten zijn houding af te stemmen op wat hij denkt dat de publieke opinie denkt of op wat hij verkocht krijgt. En men stelt algemeen vast dat er een sterke profileringsdrang bestaat. Ik zei het vorige week al in deze brief: dit probleem moet op Europees niveau worden aangepakt. We hadden twee financiële crisissen nodig om het bankenprobleem eindelijk Europees aan te pakken, tot tevredenheid van éénieder. Met terrorisme en asiel hoop ik dat we vlugger de Europese rede zullen zien.

Ondertussen heeft het weinig zin voor de nationale kapel of tribune te prediken, alsof dat veel zou veranderen. We zitten immers met een enorm humanitair probleem. Grote aantallen vluchtelingen komen uit een oorlogsgebied tot in België en we moeten ze zo goed mogelijk opvangen en helpen om zich, naargelang het geval, voorlopig of definitief te integreren als hun situatie hen daarop recht geeft. Dat is onze internationaalrechtelijke plicht, en dat zijn ook de Belgische regels, punt.

Kunnen we ons daarbij ook nog grootmenselijk tonen? Dan zou de wereld daar beter van worden.

De vluchtelingenstroom zou uiteraard beter gecontroleerd en verdeeld worden door de Europese Unie aan de buitengrenzen, maar het is een illusie te denken dat de Europese Unie de stroom zelf kan stelpen. Daarvoor moet de crisis in het Midden-Oosten worden opgelost. En dat kan alleen op het globaal niveau van de Verenigde Naties. Het wordt de hoogste tijd.