Op 22 september 2023 vond mijn emeritaatsviering plaats. Op het feest naar aanleiding ervan zei ik dat dit één van de mooiste dagen van mijn leven was, misschien wel de mooiste. Dat meende ik uit de grond van mijn hart. Het was een dag waarin de vele werelden waarin ik actief was en ben, samenkwamen. De KU Leuven, de faculteit rechtsgeleerdheid, de advocatuur, de politiek... Het was een dag waarop collega's, beter gezegd vrienden, uit al die momenten in mijn leven samenvloeiden, in het bijzijn van mijn familie.
Onder de wakende blik van onze decaan Wouter Devroe mocht ik alle aanwezigen toespreken. Ik sprak veel te lang natuurlijk, maar had dan ook zoveel mensen te bedanken, zonder wie ik niet zou staan waar ik vandaag sta. Van de eerste bewegers - mijn ouders, en grootouders - die me vormden van kinds af aan, over de directeur van het Sint Jan Berchmanscollege waar ik schoolliep, tot mijn grote voorbeelden aan de UFSIA, Fernand Van Neste en aan de KU Leuven, Jan Ronse, Roger Dillemans, Frans Vanistendael, Walter van Gerven, Louis Suetens, Roger Blanpain… Naast de talloze collega’s die vrienden zijn geworden, en met wie ik een bevoorrechte samenwerking heb opgebouwd, binnen en buiten mijn vakgebied. Stuk voor stuk uitzonderlijke mensen die me ver-dragen en ver gedragen hebben.
Ik werd in mijn afscheidsrede - ‘niet het laatste woord’ getiteld - voorafgegaan door een aantal andere sprekers, waaronder onze drie kinderen. Een verrassing in het programma. Hun woorden ontroerden me, net als die van de andere vrienden die aan het woord kwamen: Jan Meyers, Jan Huyghebaert, Marieke Wyckaert, Veerle Colaert, Sofie Cools en Koen Debackere.Mijn dank is enorm groot, naar iedereen toe, ook zij die hier niet bij naam genoemd zijn.
Een afscheid is het allerminst. Het emeritaat is een komma, een gedachtestreepje, of een ijkpunt zoals onze rector Luc Sels het zo mooi verwoordde in zijn speech. Mijn blik blijft gericht op de toekomst en ook aan de KU Leuven zal ik nog het vak ‘Recente geschiedenis van recht, economie en politiek’ doceren. Met dank aan het statuut ‘emeritus met opdracht’.
Hier geef ik graag de presentatie mee die ik die dag gegeven heb.