“Kerstmis is de dag dat ze niet schieten”, zong Wannes. Hetzelfde geldt voor oud- en nieuwjaar. Het is een oude traditie die we vooral van de Eerste Wereldoorlog onthouden.

Het gaat niet zozeer over die feesten. Het gaat over minimaal respect voor de medemens op het moeilijkste moment. In de strijd op leven en dood. Over zoveel mogelijk precisiebombardementen, en over het niet maken van burgerslachtoffers. Het niet gebruiken van giftige stoffen. Over het niet folteren van overwonnenen.

Wellicht is er niemand die graag oorlog voert, al zeker niet de gewone soldaten, minder nog degenen die aan plotse dienstplicht zijn onderworpen. Vele Amerikaanse presidentskandidaten moesten toegeven dat ze zich op één of andere manier aan de dienstplicht in oorlogstijd onttrokken hadden. En niet alle generaals lopen voorop in de strijd.

Zeker, er vallen vandaag minder oorlogsdoden dan in de Tweede Wereldoorlog. Maar er zijn er sedertdien nog altijd veel te veel gevallen: Korea, Vietnam, Bangla Desh, Irak, Rwanda, Afghanistan, Palestina, Syrië, Oost-Congo, Georgië, Timor, Tsjetsjenië, Mali, Jemen, Eritrea, Nagorno Karabach, het lag en ligt allemaal ver van ons bed. Om van de vele guerillastrijden en de vuile oorlogen in Zuid-Amerika nog te zwijgen.

Wij schrikken een beetje meer als het oorlog is in Europa. Vandaag herinnert de herleving van Kosovo even aan de Joegoslavische oorlog in het laatste decennium. Het gegeven dat Oekraïne in Europa lag en er echt graag bij hoorde, was trouwens niet echt top of mind binnen de Europese Unie voor de inval van Poetin. Het zijn vandaag vooral de Russische dreiging en de energiegevolgen die ons wakker houden.

Het zal pas goed zijn als het nooit meer ergens oorlog wordt. Het is een onmogelijke wens voor 2023, en voor nog vele volgende jaren. Maar hij komt uit het diepst van mijn hart. En misschien voor 2023 toch al vrede in Oekraïne, Jemen, Oost-Congo, … U mag de lijst vervolledigen.

Voor u persoonlijk, een beetje geluk, als het kan veel, een beetje gezondheid, als het kan kerngezond, een beetje persoonlijke vrede in familie en beroepskring, als het kan veel, vooral veel liefde, dan komt veel wel weer in orde.