‘t Is weer voorbij die mooie zomer. Hoewel ik heel de tijd paraat en beschikbaar bleef, ‘voor het geval dat’, heb ik enorm genoten van de prachtige dagen. Meestal verfrissende nachten, stralende ochtenden, lange avonden. Voor het eerst reden we door de Zwitserse Jura, ergens tussen Basel en Neuchatel. Prachtige streek, en ontzettend rustig. En het weekend van 15 augustus aan de kust was qua weer geen voltreffer, maar de zee oogde vertrouwd als vanouds.De terugkeer zal pijn doen. Niet alleen door de normale weemoed van de eerste schooldag en de eerste justitiedag, maar ook door de nakende Brexit, de aan gang zijnde handelsoorlog, en de moeizame federale regeringsvorming.Niets wordt eenvoudig de komende maanden. Onze best doen zal niet goed genoeg zijn. We zullen dus meer doen. Wie wil ondernemen, hoeft daarom nog niet te hopen, wie wil volharden, hoeft daarom nog niet te slagen. Het is een spreuk van Willem van Oranje. Uiteindelijk leidde dit tot de vrede van Westfalen en de Nederlandse onafhankelijkheid in 1648, en tot een gouden eeuw. Het was het resultaat van vele levens lang ondernemen en volharden. Zonder grote hoop of slaagkansen. De wapenspreuk van Nassau en Nederland was/werd dan ook: ‘Je maintiendrai’.