Kerstmis is het feest van de hoop, van het jonge leven dat iedereen, jong en oud, samenbrengt rond de wieg. Die wieg is de wieg van de pasgeborene, maar ook de wieg van onze beschaving die elk kind onvoorwaardelijk moet steunen, om een toekomst te vinden die menswaardig is. Elk kind, elke mens, met elk talent, hoe ongewoon ook, telt. Ook en misschien vooral het jonge kind dat in één of ander oorlogsgebied wordt geboren. Of het nu in Bethlehem is, of een andere regio in het Midden Oosten.

Het is Paulus die de persoon heeft uitgevonden, die het individu gesteld heeft boven het collectief, die de ontwikkeling van elke vrouw, elke man, elk kind belangrijker heeft gemaakt dan het determinisme van de afstamming, de afkomst, de rijkdom van de ouders. Zijn geloof in de persoon heeft in de westerse wereld bergen verzet. Wij weten dat we op mekaar aangewezen zijn om onszelf te worden.

Wie vandaag naar het nieuws kijkt, ziet de miserie in Libië, in Oekraïne, in Syrië en in zoveel andere gebieden. Er is nochtans meer dan genoeg in deze wereld om zeven miljard mensen in vrede en in volle levenskwaliteit te laten samenleven. Elke dag opnieuw moeten we streven naar die vrede, met inzet van al onze krachten, thuis, op het werk, in de politiek, binnenlands en buitenlands. Zonder aflaten, nooit de hoop opgeven, vechten voor elke centimeter vooruitgang en levenskwaliteit.

Straks, als het kerstnacht wordt, is het wapenstilstand, op de meeste plaatsen in de wereld. Dan wensen bijna alle mensen, ook vriend en vijand, mekaar de vrede. Die vrede wens ik u uit het diepst van mijn hart:

Vrede begint bij taal. Taal is geen instrument om pijnlijk te veralgemenen, of om onjuist te vereenvoudigen. Wel om recht te doen aan de vleekleurige facetten van de realiteit. Dan is taal zoals een fijne snaar. 

Zalig Kerstfeest