Wie de aangrijpende getuigenis van Dirk Segers in Zeno leest, beschikt beter over een sterke maag. Zelden heeft iemand zo openlijk inzicht gegeven in wat het doet met een mens, om jarenlang slachtoffer te zijn van zeer verregaand kindermisbruik.

Voor het misbruik van Dirk Segers gaat de dader - de in andere misbruikzaken genoemde en veroordeelde jeugdauteur Gie Laenen - vrijuit, omdat de feiten verjaard zijn. Met zijn expliciete getuigenis wil meneer Segers precies dat aanklagen. Volgens hem zou het beter zijn om bij seksueel misbruik geen verjaringstermijn meer toe te passen. Wie het levensverhaal van Dirk Segers leest, zal snel geneigd zijn de roep te ondersteunen. Hier is een misdrijf begaan dat niet ongestraft zou mogen blijven.

De verjaringstermijn bij seksuele delicten zoals kindermisbruik verdient een stevig debat. Het is verheugend dat leden van het federale parlement, over de grenzen van meerderheid en oppositie heen, zich daarvan bewust zijn. Eerder al werd de verjaringstermijn voor misbruik van minderjarigen verschoven van tien naar vijftien jaar, te beginnen bij de achttiende verjaardag van het slachtoffer.

Uit cases, zoals die van Dirk Segers, blijkt dat die termijn wellicht nog niet ruim genoeg is. Toch blijft voorzichtigheid geboden. Voorbij de steekvlam van zeer menselijke emoties blijft verjaring een essentieel onderdeel van de strafwet.

Op een bepaald moment moet het zwaard van vervolging kunnen verdwijnen van boven het hoofd van wie iets misdaan heeft. Dat is ook in het voordeel van het slachtoffer. Hoe korter de tijdspanne tussen misdrijf en vervolging, hoe hoger de kans op een rechtvaardig verdict. Slachtoffers werpen wel terecht op dat de termijnen nu vaak te nauw zijn, waardoor de dader in het voordeel blijft. Ervaring leert dat slachtoffers pas twintig, vijfentwintig jaar later klaar zijn om recht te zoeken. Het zou goed zijn om de verjaringstermijn aan te passen aan die realiteit.

Hulde daarom aan Elke Sleurs, staatssecretaris voor Gelijke Kansen (N-VA), die zich dit punt ter harte neemt. En hulde aan justitieminister Koen Geens (CD&V), die er zich toe engageerde om de bestraffing van seksueel geweld te verstrengen in de strafwet. Als dat lukt, dan is dat een zeer belangrijke maatschappelijke hervorming waarvoor deze regering krediet verdient.

Terzijde: het is geen toeval dat zowel in de regering als in de Kamer zo goed als alle voortrekkers vrouwen zijn. Het is een mooi voorbeeld van het belang van genderevenwicht. Mede daarom is het zo verschrikkelijk jammer dat vrouwen zo beschamend ondervertegenwoordigd zijn in de federale regering.

BART EECKHOUT