Het school- en het gerechtelijk jaar begonnen eerder. Deze week startte ook het parlement, en de interne partijwerking, met onze fractiedagen in Brugge. In een tijd waar veel collectieve ontslagen vallen, en de angst voor terreur aanwezig blijft, moest dat voor vuurwerk zorgen. Maar we leven niet in een Ideale Wereld, hoewel ik donderdagavond met Otto-Jan in de studio mocht.

En het vuurwerk kwam er dus waar we het niet verwachtten, naar aanleiding van een spijtige uitspraak van een Open VLD-kamerlid tegen de SP.A-fractieleidster, en van een zware interne rel bij de grootste coalitiepartner.

Voor mij was het druk. Ik was één van de architecten van de CD&V-nota "De veiligheidsketen is zo sterk als zijn zwakste schakel". Wij leggen daarin, samen met Jo Vandeurzen en Hilde Crevits, de nadruk op de zgn. ketenaanpak, van preventie over repressie naar nazorg, van lokaal, regionaal over federaal naar Europees. Er moet minder preventie zijn als de repressie sterk is, maar bovenal moet er minder repressie zijn als er goede preventie is. In 20 actiepunten belichten we onze agenda die volledig in het verlengde ligt van de Kadernota Integrale Veiligheid die ik voorbereidde en die interfederaal door alle Gewesten, Gemeenschappen en de Federale Overheid werd goedgekeurd op 7 juni jl. In elk geval kiest CD&V voor een kordate én humane aanpak: wij zijn geen slapjanussen, en begrijpen de repressie, maar voorkomen blijft beter dan genezen