Koen Geens Federaal volksvertegenwoordiger

Dinsdag worden in de commissie Justitie een aantal maatregelen besproken die de toegang tot het gokken aanzienlijk moet beperken. In De Morgen van 2 maart suggereerde Joël De Ceulaer om het wetsontwerp Kansspelen van de regering te wijzigen dat al in eerste lezing werd goedgekeurd. Welnu, vooruitgang gaat niet zo snel als we allemaal zouden willen. De hinderpalen zijn talrijk.

De voorbije week werd ik verschillende keren verrast. Maar twee keer niet. De eerste keer niet toen de N-VA met haar veiligheidsprogramma opnieuw de noodtoestand als oplossing naar voor schoof. De tweede keer niet toen Donald Trump aankondigde dat hij de noodtoestand zou uitroepen om zijn Mexicaanse muur alsnog te kunnen bouwen. Smalend voegde hij eraan toe dat, als de noodtoestand werd aangevochten, hij zijn zaak misschien wel voor de gewone rechtbanken zou verliezen, maar dat hij hoopte ze voor het Hoogste Gerechtshof te winnen. De president voelt dus wel aan dat de kwestie van de Mexicaanse muur geen noodtoestand creëert. Maar zijn persoonlijke noden breken de wet. Benieuwd wat mevrouw Pelosi daarover straks aan premier Michel zal zeggen.

In economisch voorspoedige vredestijden ligt de lange termijn vaak voorbij de horizon. Een sense of urgency creëer je niet uit het niets. Toen Al Gore zijn ‘inconvenient truth’ met een sterke documentaire de wereld instuurde in 2006, gingen de klimaatspijbelaars van vandaag nog niet naar school. Gore maakte zelfs een tweede film in 2017. Soms kan de wijze politicus slechts tot vervelens toe beuken, als een eenzame fietser, met rotweer en harde wind. Maar ooit keert de wind, en is het tijd om te beginnen oogsten. Dat lijkt nu in Vlaanderen het geval, met grote dank aan de scholieren en de andere klimaatbetogers. Of hoe te warm plots heet kan worden.

De planeet gaat om zeep. Europa gaat om zeep. En migratie is een puinhoop. Zegt men. Als we vandaag Trump en Poetin horen ruziën over het duur bevochten kruisrakettenverdrag van 1987, moeten we vaststellen dat deze mannen een kort lontje en een kort geheugen hebben. De financiële crisis, de terreur, de migratiegolf en de klimaatopwarming hebben in die volgorde zwaar ingehakt op het vertrouwen. En toch mogen we niet fatalistisch worden.

Met Angela Merkel weet je het wel. Zij zal een regering proberen te vormen, hoe moeilijk dat ook is als de enige in aanmerking komende partners liberaal en groen zijn. Wat in Duitsland opnieuw opvalt, is dat mensen die normaal links zouden stemmen, extreem stemmen omdat de socialisten hen ontgoocheld hebben. Zo'n pijnlijke nederlaag overkwam de Nederlandse socialisten, de Franse socialisten en nu ook de Duitse socialisten.

Met Angela Merkel weet je het wel. Zij zal een regering proberen te vormen, hoe moeilijk dat ook is als de enige in aanmerking komende partners liberaal en groen zijn. Wat in Duitsland opnieuw opvalt, is dat mensen die normaal links zouden stemmen, extreem stemmen omdat de socialisten hen ontgoocheld hebben. Zo'n pijnlijke nederlaag overkwam de Nederlandse socialisten, de Franse socialisten en nu ook de Duitse socialisten.

Sedert 2007 maken we drie crisissen mee, eerst de financiële shock, dan de veiligheidscrisis, nu de crisis van de democratie zelf. Een crisis komt zelden onverwacht. Nadien kon zelfs een kind ze zien aankomen. Maar men kent de mythe van Cassandra. Zo mooi dat Apollo, om met haar de liefde te kunnen bedrijven, haar de gave schonk om de toekomst te voorspellen, weigerde ze de daad bij het woord te voegen. Haar straf was dat niemand ooit haar voorspellingen zou geloven. Zo voorspelde ze dat het paard van Troje onheil betekende. Het heeft niet mogen baten.

De week kende maandagmiddag een totaal onverwachte climax die mij de verzending van deze nieuwsbrief deed uitstellen. De CdH zegde op maandagmiddag de PS de wacht aan in alle franstalige Regeringen van het land. Na de instabiliteit die Nederland, Frankrijk en Engeland sedert enige tijd kennen, komen ook Brussel en het zuiden van ons land in turbulente wateren terecht. Frankrijk is weliswaar zondagavond relatief veilig aangespoeld in Macron-land.

De week kende maandagmiddag een totaal onverwachte climax die mij de verzending van deze nieuwsbrief deed uitstellen. De CdH zegde op maandagmiddag de PS de wacht aan in alle franstalige Regeringen van het land. Na de instabiliteit die Nederland, Frankrijk en Engeland sedert enige tijd kennen, komen ook Brussel en het zuiden van ons land in turbulente wateren terecht. Frankrijk is weliswaar zondagavond relatief veilig aangespoeld in Macron-land.

Een grote zucht van opluchting maar ook van hoop en enthousiasme gisteravond. Na Nederland, nu ook Frankrijk weg van de populistische koers. Macron zal het -als hij de tweede ronde wint, maar laten we daar even van uitgaan- heel moeilijk krijgen na de parlementsverkiezingen van de maand mei. De belangrijkste fracties in het parlement zullen immers altijd nog de socialisten van Hollande en de republikeinen van Sarkozy zijn. En als Macron het vertrouwen moet krijgen met een regering van 'nieuwe vrouwen en mannen' die niet per se tot één van die twee partijen behoren, zal dat geen sinecure zijn.

Those who would give up essential Liberty, to purchase a little temporary Safety, deserve neither Liberty nor Safety.’ (Benjamin Franklin).

‘We moeten stoppen met mensen te pamperen’. De pamper is nochtans één van de beste uitvindingen aller tijden, en God weet hoe vernederend niet meer piepjonge kleuters het soms vinden om hem ’s nachts te moeten dragen. Om te zwijgen van ouderen die men soms een pamper aandoet om te vermijden dat ze ’s nachts uit bed zouden willen of moeten. We kunnen ervan uitgaan dat niemand een pamper draagt als het niet nodig is, of als anderen het niet nodig vinden. En dat niemand hem echt graag draagt. In een samenleving waar men eindelijk zo volwassen is om het kleuters niet meer ten kwade te duiden dat ze nog een pamper moeten dragen, en waarin men ouderen begrijpt die boos zijn omdat men ze tegen heug en meug een pamper aan doet, is de pamper dus heel ongelukkige beeldspraak.