Niets is sterker dan het beeld van een kind. Dit gevlucht Oekraïens jongetje vertelt wat zijn achtergebleven papa zal doen: ‘misschien zelfs meevechten’. En het ventje is zo dankbaar dat hij is opgepikt, want hij dacht nog twee of drie dagen te moeten lopen. Waartoe hij bereid was. Velen onder ons hebben kinderen of kleinkinderen van die leeftijd. En zijn oprecht ontroerd.

Poetin heeft nog niet door dat de wereld veranderd is de laatste 30 jaar. Dat een land of een streek binnen de Russische naoorlogse invloedssfeer valt, laat Poetin niet langer toe om daar zonder meer zijn brutale gangen te gaan. De tijd is voorbij dat het Pakt van Warschau straffeloos kan binnenvallen zoals het deed in het opstandige Hongarije in 1956 of in het rebelse Tsjechië in 1968.

Vandaag zijn zowel Duitsland, Frankrijk, Zweden, Polen als Hongarije bereid om zich te scharen achter de vlag van de Europese Commissie en aan te sluiten bij Von der Leyens kordate aanpak. De waarden die de Oekraïners verdedigen zijn de onze, en als zij bereid zijn ervoor te vechten, moeten wij hen steunen. Hopelijk komt Poetin tijdig tot inkeer.

Voor de zoveelste keer sedert de eeuwwisseling blijkt dat enkel de EU onze problemen kan oplossen, ook al is zij nog niet bevoegd. Zo was het met de financiële crisis, de terreur- en migratiecrisis en met de coronacrisis. Elke keer kwam de redding van Europa op het ogenblik dat alle Lid Staten aanvoelden dat ze alleen machteloos waren. In geen enkel van die gevallen was de EU vooraf bevoegd voor die materie, maar elke Lid Staat op zich was te te klein. Niet in alle gevallen waren we samen even effectief, maar als het echt spande zoals in de financiële en de coronacrisis, was de EU sterk.