Wie de geschiedenis kent weet dat, als de Russiche beer inademt en zijn longen beginnen uit te zetten, er gevaar dreigt. Poetin is daarin gelijk aan de regimes die hem voorafgingen. Hij baseert zich op een etnische en historische eenheid die zou bestaan tussen Rusland en Oekraïne om aan te vallen.

Het doet denken aan Hitler die ‘Lebensraum’ nodig had: onder het voorwendsel van etnische identiteit, annexeerde Hitler in 1938 met een ‘Anschluss’ Oostenrijk en Tsjechië (de zogenaamde Sudeten-Duitsers).

Het toppunt van ironie is dat Poetin vandaag zijn inval doet onder het mom van ‘de-nazificatie’ van Oekraïne. Terwijl de leider van Oekraïne, president Zelensky, Joodse ouders heeft. En terwijl na de Tweede Wereldoorlog de Joodse bevolking werd gedeporteerd vanuit Russisch geworden delen van Oekraïne (zoals de stad Lviv) naar Polen. Stalin hield er ‘uiteraard’ en ‘geenszins’ aan die Joodse burgers in Rusland te houden.

Het is niet mogelijk de waarden van een democratische rechtsstaat te verdedigen tegen barbarie met alleen maar woorden. Er is zware economische en militaire druk noodzakelijk.

Het Westen heeft Poetin in eerste instantie laten begaan: de NAVO moet de onafhankelijkheid van Oekraïne niet vrijwaren, want het is geen NAVO-land. In de hoop dat Oekraïne niet wordt geannexeerd, maar een ‘zelfstandige’ vazalstaat wordt van Rusland.

De vraag is of de economische druk die zich nu en vooral nadien zal laten gevoelen het Poetin-regime snel op de knieën zal krijgen. Het EU-realisme kent vooreerst weinig naïviteit, toch niet op materieel vlak: het hemd is vaak nader dan de rok. Vervolgens is de vraag of een langjarige dictator als Poetin inzit met de verarming die zijn eigen bevolking lijdt door economische sancties.
In woorden is buitenlandse politiek soms gezwollen retoriek, in daden echter doorgaans weinig genereus of nobel. Hopelijk wint de aanhouder. Anders slaan Macron en Scholz een een even mal figuur als de naïeve Chamberlain die in 1938 na de Anschluss van München terugkwam met wat hij protserig ‘a peace for our time’ noemde.

In elk geval zullen er morgen vluchtelingen zijn. Dan zal onze lippendienst van vandaag moeten omgezet worden in daden van effectieve Europese solidariteit.

En nog belangrijker: US, Japan, NAVO en EU moeten minstens zo krachtdadig reageren dat Poetin niet wordt verleid om nog een stap verder te gaan, en een échte NAVO-Lid Staat aan te vallen die vroeger tot het Oostblok behoorde. En intussen mijn diep medeleven met de Oekraïners. De wet van de machtsverhoudingen die zij wellicht -en hopelijk niet meer dan in een eerste tijd- moeten ondergaan is ongenadig.

Als Kiev valt, moet het Westen zichzelf diep in de ogen kijken.