Jan Jambon (N-VA) en Koen Geens (CD&V) zijn sinds de aanslagen van Parijs en Brussel dé gezichten van de strijd tegen terreur. Aan elkaar gekoppeld door hun functies, solidair in de wil om verantwoordelijkheid te nemen voor het niet vatten van zelfmoordterrorist El Bakraoui, maar o zo verschillend qua stijl. Bespeelt Jambon steevast de emotie en de buik van Vlaanderen, dan is Geens de academicus die op de feiten wijst. Niet zelden durft hij daarmee wel eens uit de bocht te gaan, zoals toen hij een dag na Zaventem droogweg verklaarde dat Ibrahim El Bakraoui niet de meest ondernemende van de bende was. Voor de rest is de justitieminister de rustige vastheid in een poel van polarisering. Zelfs toen cipiersbonden zijn kabinet sloopten, bleef Geens open voor overleg. Uiteindelijk doofden de stakingen in de gevangenissen na enkele weken uit als een kaars. (DDW)