L'été indien, zong Joe Dassin. Zelden was hij zo mooi, die Indiaanse zomer. Ondanks het drukke werk, probeerde ik er zoveel mogelijk van te genieten, als een echte wielertoerist. Ik ging dinsdagavond het Sven Nys centrum bezoeken in Tremelo en ik passeerde donderdagmiddag langs de aankomst van de Eneco-Tour in St Pieters Leeuw, enkele uren voor Sagan er zegevierend over de streep kwam. En na een bezoek aan de Brugse gevangenis vrijdagnamiddag, stak ik even door naar de Westkust, om de heimwee naar de zomer te beleven.

De parlementaire herstart was immers heftig. Er waren interessante hoorzittingen in de Commissie Justitie over het BOM-ontwerp. En veel boeiende vragen van volksvertegenwoordigers, zowel in de commissie op woensdag, als in de plenaire vergadering op donderdag.

Tegen het einde van de week was er bepaald slecht begrotingsnieuws. Gelukkig kwam de premier gisteren terug van New York, zodat we vanaf deze week écht de begroting van 2017 kunnen voorbereiden. Zaterdagmorgen stond er een grafiek in Het Nieuwsblad waaruit bleek dat het tekort in 2013 toen ik Minister van Financiën was, het kleinste in jaren was en wellicht nog een tijdje dat record zal houden. Geen punt uiteraard. Maar ik herinner me zeer scherp de kritiek van de scheepslui die toen aan wal stonden.

En waarom ik dan zelf niet nog meer wil besparen dan we al afgesproken hebben? Omdat Justitie effectief op het bot zit. Ik heb zoals op Financiën destijds de voorbije twee jaren op Justitie alle zeilen moeten bijzetten om de vooropgezette doelstellingen te halen. Ik overschreed niet één keer de toegezegde kredieten, en bleef dus netjes binnen de grenzen van mijn budget. Maar ik heb wel licht aan het einde van de tunnel beloofd om mijn mensen gemotiveerd te houden, en zeer strenge efficiëntiebesparingen doorgevoerd om meer met minder te kunnen doen. Afspraken zijn afspraken en trouwens, een kei kan je het vel niet meer afstropen. Of mooier, een slanke Themis mag niet anorexisch worden.