FEDERAAL MINISTER VAN JUSTITIE
Koen Geens (58)
Heeft drie kinderen: Rein (36), Lut (33) en Aart (30)
"Ik heb mijn eigen vader nooit gekend. Hij overleed toen ik amper negen maanden was. Dus een echt voorbeeld van wat papa zijn is, heb ik nooit gehad. Natuurlijk was ik liever opgegroeid met een vader, maar of dat een gemis was, kan ik niet zeggen, omdat ik nooit geweten heb wat ik miste. Mijn grootvader kwam het dichtste bij die rol. Hij was rustiger dan mijn vader en heeft me een aantal essentiële dingen meegegeven. Zoals nooit absoluut willen dat je kinderen iets worden dat jij wil. Dus dat heb ik ook nooit gedaan. Lut heb ik wel aangemoedigd om Studio Herman Teirlinck te doen. Ik hou van theater en zij is heel geestig op een podium. Maar ze werd een uitstekende maatschappelijk assistente. Haar patiënten en collega's dragen Lut op handen. Lut had ook atlete kunnen worden: waar vind je een werkende mama die de marathon loopt in 3u49 en de 20 km door Brussel in 1u35?"
"Toen de kinderen nog klein waren, keek ik op zondag met hen naar Samson. En ik bracht ze ook elke dag naar school en hun ballet- en toneellessen. Maar voor de rest moet ik toegeven dat ik een verschrikkelijk afwezige vader was. Ik heb altijd veel gewerkt. Uiteindelijk is dat allemaal goed uitgedraaid, want we zien elkaar wel heel graag. Lut is nu mijn stevige supporter. Het gebeurt toch zelden dat een dochter niet verlegen is voor haar vader?"
"Ik was geen gemakkelijke puber en Lut ook niet, al heeft dat maar een paar jaar geduurd. Wat we gemeen hebben, is dat we heel erg overtuigd kunnen zijn van iets. Maar onze discussies blijven binnen de perken. Lut zou met veel overgave aan politiek doen, maar ik heb haar nooit in die richting geduwd."
"Ze ziet haar moeder meer dan mij, maar we gaan wel af en toe samen met het hele gezin op vakantie. Wij sturen foto's door van een twintigtal bestemmingen en de kinderen mogen dan een rangschikking opstellen. Het lukt niet om ieder jaar samen op reis te gaan, maar toch om de twee, drie jaar. En haar kinderen komen ook dikwijls bij ons logeren. Dat vinden ze keileuk. Ook de verjaardagen zijn vaste familiemomenten, net zoals Vaderdag en Moederdag. Meestal krijg ik dan een superorigineel cadeau. Rare flessenontkurkers of zo. Ze geven me ook altijd een grote kaart met een heel lang geschreven tekst erin. Dat doet wel deugd en die vergeet ik nooit."
Maatschappelijk assistente Lut Geens (33) over haar vader
"Papa en ik praten zelden over politiek. Daarvoor ben ik inhoudelijk onvoldoende op de hoogte. Maar als ik hem iets complex hoor uitleggen over zijn beleid dat zelfs ik als leek kan begrijpen, dan stuur ik hem wel een berichtje dat hij dat heel goed gedaan heeft. Want ik ga ervan uit dat, als ik het versta, de burgers het ook zullen verstaan. Hij kan moeilijke dingen heel duidelijk uitleggen, dat is zijn sterkte."
"Ooit heb ik er wel even over gedacht om iets met politiek te doen, maar ik vind dat er drie voorwaarden zijn om aan politiek te doen. Je moet oprecht geïnteresseerd zijn, grondige dossierkennis hebben en diplomatisch zijn, en vooral aan dat laatste ontbreekt het mij volledig. Dat vind ik niet erg, hoor. Ik zou het hoogstens twee dagen uithouden om op mijn tong te bijten. Mijn vader zegt dat hij pas met ouder worden diplomatischer is geworden. Weet je dat ik eigenlijk liever op mama wou lijken, omdat zij voorzichtiger is en artistieker, maar na al die jaren stel ik vast dat ik toch het hardst op papa lijk. Wij gaan er alle twee voor en konden vroeger heel boos worden, maar nu zijn we de grootste vrienden. We ontladen met humor en schieten vaak samen in de lach. Mijn papa kan echt heel grappig zijn. Los van die diplomatie zou ik als politica ook minder tijd hebben voor mijn kinderen - Janne is zesenhalf en Aaron vierenhalf - en niet de mama zijn die ik nu ben. Pas op, dat mijn vader vroeger weinig tijd had voor ons, heb ik hem nooit kwalijk genomen."
"Het allerbelangrijkste wat ik van hem heb meegekregen, heb ik pas beseft toen ik zelf al kinderen had. Als ik vroeger ongelukkig was of dacht dat iets niet zou lukken, kon papa me heel erg geruststellen. Hij was er altijd van overtuigd dat het wel in orde zou komen. Zijn favoriete uitspraak is: het komt allemaal goed met veel geduld en boterhammen. Als mijn eigen kinderen met iets zitten of het eens moeilijk hebben op school, hoor ik me nu hetzelfde zeggen. Dat vertrouwen is voor mij het mooiste cadeau dat hij me ooit heeft gegeven. Echt goud waard. Ik vind dat zelfs veel belangrijker dan aanwezigheid."
HILDE VAN MALDEREN