Europa heeft een zwaar 2015 achter de rug. Nauwelijks was de Griekse crisis bezworen of het terrorisme sloeg toe. De slechte toestand in het Midden-Oosten bracht een ongeziene vluchtelingenstroom richting Europa op gang. Een mens zou voor minder zijn zekerheden verliezen. En toch weten we dat we onze zekerheid niet mogen loslaten. De zekerheid vooreerst dat landen en volken moeten samenwerken om uit de financiële crisis, de migrantenstroom en de godsdienstoorlogen te geraken: want naties en volken kunnen slechts overleven als ze niet mekaars vijanden maar mekaars bondgenoten worden. De zekerheid vervolgens dat mensen overal in de wereld onmachtig en toch dezelfde zijn en dat zij in moeilijke situaties allemaal rekenen op het actief medelijden van andere mensen: want mensen kunnen pas echt grootmenselijk mens zijn als zij zich lot-genoot voelen van degenen die het meest afzien. De zekerheid tenslotte dat mensen, getrouwd of niet getrouwd, weduw(e)(naar), single of samenwonend, kunnen rekenen op een echt-genoot, familie of vrienden: want mensen gedijen beter samen dan alleen. Ik wens u voor 2016 een wereld toe die samen met ons en 'zeker' groeit in die drie genoot-schappen: want wie 'genoot' is, het weze bond-, lot- of echt-, die geniet.