Koen Geens Federaal volksvertegenwoordiger

Soms vragen de mensen, vooral jonge mensen, wat ik de hele dag doe, nu ik toch een heel kabinet heb dat voor mij werkt. Laten werken en doen werken, is ook werken, antwoord ik dan meestal. Maar alle gekheid op een stokje, zonder kabinet is een minister zoals een soldaat zonder wapens. In landen zonder kabinetscultuur, hangt een Minister volledig af van zijn administratie. Met alle respect voor die landen, en met grote dank aan mijn eigen administratie, ik zou niet willen ruilen. De snelheid en de efficiëntie van wat ik doe, wordt voor een groot stuk bepaald en mogelijk gemaakt door de geweldige ploeg waarmee ik werk. Vorige week werd huidig burgemeester van Scherpenheuvel-Zichem Manu Claes verkozen als lijsttrekker voor 2018. Dikke proficiat en veel succes aan het ganse team! Lees De week van Geens »

‘We moeten stoppen met mensen te pamperen’. De pamper is nochtans één van de beste uitvindingen aller tijden, en God weet hoe vernederend niet meer piepjonge kleuters het soms vinden om hem ’s nachts te moeten dragen. Om te zwijgen van ouderen die men soms een pamper aandoet om te vermijden dat ze ’s nachts uit bed zouden willen of moeten. We kunnen ervan uitgaan dat niemand een pamper draagt als het niet nodig is, of als anderen het niet nodig vinden. En dat niemand hem echt graag draagt. In een samenleving waar men eindelijk zo volwassen is om het kleuters niet meer ten kwade te duiden dat ze nog een pamper moeten dragen, en waarin men ouderen begrijpt die boos zijn omdat men ze tegen heug en meug een pamper aan doet, is de pamper dus heel ongelukkige beeldspraak.

In het najaar van 2017 wordt mijn kabinetschef en 'compagnon de route' Vincent Houssiau kabinetschef van de Koning. De tandem met Vincent is de voorbije vier jaar een absolute zekerheid geweest voor mij, bergop, bergaf, op de piste, in het veld, vierde versnelling, zesde versnelling, we vielen zelden. Als kabinetschef leidde Vincent de werkzaamheden op financiën en leidt hij de werkzaamheden op justitie met alom gerespecteerde bekwaamheid, kordaatheid en empathie. Verstandelijk en emotioneel intelligent, discreet en warmhartig, beleefd en joviaal, hij heeft het allemaal, in de juiste dosis. In een eerdere editie van deze nieuwsbrief hoorde u zijn interview op Radio 1 over onze samenwerking. Ook al is het nog beter dat Vincent zijn talenten inzet voor heel het land, dan enkel voor Justitie, toch neem ik heel node afscheid. En ik weet vast dat al onze medewerkers er zo over denken. In mijn professioneel leven heb ik nooit kunnen weerstaan aan de verleiding om de vriend te worden van diegenen van mijn naaste collega's met wie ik mij uitstekend versta. Afstandelijkheid is mijn ding niet. Die vriendschapswording is zelden zo vanzelfsprekend verlopen als met Vincent. In die zin is het afscheid enkel professioneel, en blijven we vriend voor het leven. Alle succes, beste Vincent, in je briljante loopbaan. Et ne nous quittez pas encore, de zomer wordt dit jaar vast heel groots. Lees De week van Geens »

​Heel de voorbije -voor de politiek beroerde- week probeerde ik kracht te halen uit wat goed is, en te werken aan wat beter kan. Focus op het eigen werk, met maximale aandacht daarvoor, is voor mij op zo'n momenten het meest therapeutisch. Niet dat de week zo al niet moeilijk genoeg was. Er waren heel emotief geladen vergaderingen, zoals die met de slachtoffers van 22 maart, of die met de gevangenisdirecteurs op woensdag. Natuurlijke empathie ten aanzien van groot leed, of grote inzet, is altijd delicaat. Soms heb je er te veel, soms te weinig in de ogen van degenen met wie je praat. Het gevoel om, ondanks beschikbaarheid en openheid, niet genoeg te hebben gedaan of te kunnen doen, of er niet voldoende te kunnen 'zijn' voor de ander, kan ik nooit helemaal onderdrukken. Belangrijkst is dat de slachtoffers snel vergoed worden, zich erkend weten door de overheid en niet van het kastje naar de muur gestuurd worden. Er was op dat stuk goed nieuws, niettemin waren sommige verhalen schrijnend. Mensen met diep verdriet en kwetsuren hebben recht op het grootste respect. Vele zorgers en verantwoordelijken hebben hun uiterste best gedaan om de noden te lenigen. Maar de uitermate bijzondere situatie van een terreurslachtoffer kan nooit voldoende worden benadrukt. Terreur is immers een misdaad tegen de staat, waar onschuldige burgers de gevolgen van moeten dragen. Lees De week van Geens »

Je kon er donder op zeggen dat het Waalse Publifin-schandaal, in Vlaanderen dunnetjes zou worden overgedaan. De vraag was niet of, maar wanneer. Nadat een aanval op de vergoedingen in Eandis gestrand was, viel er meer plezier te beleven bij Publi-part, een dochtervennootschap van een intercommunale waarin vooral Gentse bestuurders aanwezig zijn. Ik ben blij dat er meer transparantie zal komen, zoals Wouter Beke en Kris Peeters voorstellen. In het algemeen: laat ons nu meteen voor éénieder duidelijke en omvattende cumulregels maken. Lees De week van Geens »

Weinig dagen zijn voor een Minister van Justitie zo delicaat als degene waarop een rechterlijke beslissing verkeerd valt in de publieke opinie. Hij wordt in het parlement ter verantwoording geroepen, zonder verantwoordelijk te zijn. Hij wordt om commentaar gevraagd, zonder veel commentaar te kunnen geven. Want elke zweem van druk of inmenging zal hem streng ten kwade worden geduid. Het is een kunst die je met vallen en opstaan leert. Ze hoort bij het vak. Lees De week van Geens »

In de voorbije week werd opnieuw een CD&V lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen aangeduid in Vlaams Brabant, ditmaal is het onze meest bekende politieke beoefenaar van de paardensport, Herman Arnauts, in Glabbeek. Deze ruiter geeft onze partij in zijn gemeente een dynamisch elan. Lees De week van Geens »

De eerste echte werkweek van 2017 begon spetterend. Een sociaal akkoord voor Kris Peeters, een speech van Obama, een gezamenlijk KUL-UG eredoctoraat voor Angela Merkel, een onderwijshervorming van Hilde Crevits, en een enthousiasmerend duidelijke speech van onze voorzitter. Als goed begonnen, half gewonnen is, dan zijn we alvast goed begonnen. Lees De week van Geens »

The Economist blijft wellicht hét buitenlandse voorbeeld van een goed weekblad. Geen buitenlands dagblad steekt er zo bovenuit, al heb ik ook een boontje voor de New York Times. Dat net 'die grote twee' tegen de Brexit en tegen Trump waren, kan niet verbazen. Dat beide bladen desondanks het kamp verloren evenmin. De meeste Brexit- en Trumpaanhangers lezen de Economist of de NYT niet, en willen dat ook niet doen, want het is voor hen zoveel als 'de vijand'. En hoe zou je willen dat The Economist en NYT de nederlaag hadden zien aankomen, nu ook de Brexit-verdedigers of Trump zelf geenszins voorbereid bleken op een overwinning? Lees hier mijn blogbericht »

De vier grootouders waaraan ik elk jaar mijn nieuwjaarsbrief voorlas, overleefden de twee wereldoorlogen. Ze zouden nu gemiddeld 120 jaar oud geweest zijn. Hoewel sterk geworden in relativeren, vonden ze niettemin dat elke generatie recht had op haar eigen problemen. Maar oorlog, dat was toch erger, zegden ze, als we het met ‘onze’ problemen te bont maakten, oorlog dat wilden ze niet meer meemaken. Ze hadden weliswaar nog gehamsterd voor de Korea-oorlog (1953), maar dat was zonder overtuiging gebeurd. Ze hadden het wel gehad, met die oorlog. Lees mijn wensen voor 2017 »

Ik heb enkele prettige verrassingen voor u onder de kerstboom. Het parlement keurde eergisteren donderdag definitief vijf justitiewetten goed: de pandwet, de BOM-wet met nieuwe opsporingsmethodes, Potpourri IV, de nieuwe naamwet en de wet op het onmiddellijk uitvoerbaar betalingsbevel inzake verkeersboetes. Deze wetten verschijnen alle vijf in het Staatsblad voor 1 januari. Gisteren vrijdag keurde de Ministerraad drie grote projecten goed waaraan ik lang en hard heb gewerkt, samen met de beste ploeg, die van Justitie. Zij vertrekken naar de Raad van State, en dan naar het parlement. Drie zaken wens ik u in het bijzonder: een goede gezondheid, het vertrouwen dat angst wegneemt en de gezonde eigenliefde die vriendschap en liefde voor anderen mogelijk maken. Lees De week van Geens »

Het was voor mij een prachtige week. Vorige week kon ik u al spreken van de uitvoerige nota van stand van zaken van de hercodificatie: de Sprong naar het Recht voor Morgen. Dan was er nog het Magazine dat de voorbije week in uw brievenbus terecht kwam. Ik vond het nuttig om aan diegenen die ik vertegenwoordig, de Vlaams-Brabanders, na twee jaar uit te leggen wat ik al gedaan had, en wat ik nog ga doen. En ik zal dat volgende jaar opnieuw doen, als we verder gezet zijn met de hercodificatie. Men verdenkt mij ervan al aan de verkiezingen te denken. Zoals men aan een student zou verwijten om nu en dan aan de examens te denken. Dat is uiteraard niet verboden, maar het is niet mijn eerste drijfveer bij het uitgeven van het Magazine. Ik vind het normaal om aan mijn opdrachtgevers te laten weten hoe ik aan politiek doe, waarom, en met welke doelstellingen. En wat ik van die doelstellingen al gerealiseerd heb. Lees De week van Geens »